Voor de AVRO ben ik bezig aan een nieuwe serie Hollands Design. Nederlandse ontwerpers met verschillende disciplines. Vandaag heb ik gedraaid bij verschillende glasblazers. Ware kunstenaars met gloeiende klompen glas.

Yara Klusprinses

Het stucwerk is droog. De televisie staat op de slaapkamer. De zolder is volgepakt met spullen. Kozijnen zijn voor een groot deel in de lak gezet. De eerder geplamuurde gaten in de muur werden door Mila en Yara uiterst zorgvuldig gladgeschuurd. Rollers gekocht. Het grote sauzen kon beginnen. Eerst alles voorstrijken. Op zondag moest het plafond eraan geloven. Leonie deed de randjes met een kwast. Toen mijn arm het begon te begeven ben ik de roller op een steel gaan gebruiken. Pas als je eenmaal bezig bent kun je ervan genieten, en bedenken “dit moet ik vaker doen!”

Leonie, Mila en Yara

Echt lekker klussen kan alleen met goede muziek. Het liefst muziek die je kunt dromen en dus ook luidkeels kan meezingen. Een poosje geleden kwam ik per toeval op de site Lulu.com. Daarop kan iedereen een boek uitgeven. Pas als iemand je boek besteld wordt een exemplaar gedrukt en toegestuurd, een deel van de door de auteur vastgestelde prijs is voor de uitgever. Ik vond er een autobiografie van de Bassist Mick Karn. Tijdens mijn middelbare schooltijd heb ik mijn cassetterecorder krom gedraaid met bandjes van Japan. De Engelse glam-rock band waar Mick bassist van was. De melodieuse baslijnen uit zijn fretless  instrument, de drums van Steve Jansen, vernieuwende synthesizer geluiden van Richard Barbieri en de zang van David Sylvian, nog steeds mijn muzikale held.

Hoewel Japan al opgeheven was door interne strubbelingen toen ik op mijn zolderkamertje voor het eerst de van LP gekopieerde chrome TDK cassette bandjes ging luisteren. Ben ik altijd de projecten van de oud-bandleden blijven volgen. Vaak omdat ze een bijdrage leverden op elkaars solo platen. Nog een keer in 1990 hebben ze samen een album gemaakt. Alleen niet onder de naam Japan maar als Rain Tree Crow. Het album is briljant, maar oude meningsverschillen voorkwamen een verdere samenwerking.

Ik was dus verdiept in de autobiografie van Mick Karn. Altijd het buitenbeentje. Japan  ging op het hoogtepunt uit elkaar, ze hebben veel invloed gehad op de popmuziek in de jaren 80. Toch was er nooit veel bekend over de bandleden. Allen uiterst verlegen en verborgen achter geverfd haar en een laag make up.

Boeiend om te lezen hoe drie schoolvrienden (Mick  en de broertjes Steve en Dave) zichzelf muziek en instrumenten eigen maakten. Eerst zwaar beïnvloed door hun idolen, later met een duidelijk eigen geluid.

Tijdens het schilderen dus het uitgelezen moment om alle albums van Japan weer eens te draaien. En ook alle soloplaten van Mick Karn. Nu veel beter door mij begrepen .

Relax and Swing

Het schuurtje

De laatste werkdagen van het jaar is er met man en macht gewerkt om onze uitbouw klaar te krijgen. De muren van het schuurtje stonden al overeind. Kozijnen waren geplaatst en het dak lag erop. Het wachten was nog op het glas, toen dat eindelijk kwam konden de werklieden

Kozijnen en glas worden geplaatst

weer volop aan de slag. De aluminium kozijnen werden geplaatst samen met het uiterst isolerende glas. En de oude kozijnen werden verwijderd. Even zaten Leonie en de kids in de kou, ik was toen nog onderweg naar Kopenhagen. Maar al gauw kreeg alles vorm. In de eerste winterbuien werd de dakbedekking aangebracht. De stucadoor kreeg vanaf 3 uur ’s middags versterking van twee collega’s en samen zijn ze

Met het stucwerk al een heel ander gezicht

tot negen uur doorgegaan om alles af te krijgen. De volgende dag was het tijd om de vloerverwarming aan te leggen. En weer een dag later werd de cementen toplaag aangebracht. Ook in de schuur. Dat viel niet mee want de betonmolen was bevroren! Nu staan er in de schuur en de uitbouw extra kacheltjes om alles droog te krijgen. In het nieuwe jaar, als het stucwerk het aankan kunnen we dan de muren in de verf zetten voordat de houten vloer gelegd wordt.

Voila! En in de achtergrond het schuurtje.

Eemnes is net als de rest van Nederland(behalve bij mijn ouders in Zeeuws-Vlaanderen) bedekt onder een dikke deken van sneeuw. Dat staat garant voor een enorme berg sneeuwpret! Het sleetje is opgepoetst en we zijn naar de hei bij Laren gegleden. Daar is een kuil waar je heerlijk vanaf kan roetsjen. Toch uniek dat dit al het derde jaar op rij is dat we hier al voor de jaarwisseling winterpret hebben.

100 elektrische scooters voor een beter milieu

Het zit erop. Eergister ochtend om zeven uur kwam ik na een rit van 10 uur in Eemnes aan. 16 dagen zijn we onderweg geweest en heb ik geleefd uit mijn koffer, die steeds verder gevuld werd met vuile was. Elke nacht in een ander hotelletje of jeugdherberg. Elke dag met onze Toyota Prius een stukje verder op weg naar Kopenhagen. Drie groepen met in totaal 300 studenten die de 100 elektrische scooters gelukkig zonder noemenswaardige ongelukken naar de Deense hoofdstad hebben gereden.

Samen met geluidsman/assistant Jasper del Prado en regisseur Danny Rook hebben we diverse filmpjes gedraaid onderweg, die dan weer door John Dubb en Bastiaan van Oorde gemonteerd werden. Elke avond konden we zo samen met de enthousiaste deelnemers de video’s terugkijken op een groot scherm. De studenten maakten ook zelf stukjes film met zogenaamde Flip camera’s.

Groot respect heb ik voor alle Roadies, begeleiders en beveiligers die op de scooter bij wind en regen op weg waren. Wij zaten

draaien vanuit de Prius

heerlijk in onze auto, ik kon slechts ervaren hoe het moest zijn als ik in het autoraam zat om rijshots te maken. Erg leuk om iedereen te horen joelen en toeteren of ons naam riepen als we weer eens ergens op een viaduct stonden met de camera.

Ik heb toch ook veel opgestoken van de vele lezingen die de Roadies moesten bijwonen. Geen moment kregen ze rust.

Gelukkig waren daar ook de heren van Radio Barkas. Een mobile radio station dat met vintage platen uit de jaren 50 en 60 op diverse plaatsen klaar stond om onze voetjes van de vloer te krijgen. En dat lukte elke keer weer.

Memorabel was de afterparty in Roskilde, met een fles wiskey en een platenspeler op batterijen heb ik vrienden voor het leven gemaakt. Heb je een feestje of een picnic boek dan deze helden!

De mobiele studio van Radio Barkas

Tristan en Daan

Afterparty

we zijn aangekomen in Oldenburg. De rustige start heeft inmiddels plaatsgemaakt voor hectische lange dagen. Niet altijd even frisse hotelkamers die ik ook nog moet delen met Jasper, de geluidsman. Ik heb wel al veel interessante seminars bijgewoond over klimaat verandering en campagne voeren. verder zijn Jasper en ik erg druk met ongein filmpjes maken op de Iphone.

We hebben ook nog een videoclip gedraaid, zet het volume vol open!

Het eerste officiele filmpje van onze hand van The Road to Copenhagen.

Gisteren weer een ouderwets gezellige draaidag voor Spoorloos. We begonnen in Schiedam bij een jenever branderij die nog

Jenever op vat.

Jasper in de stokerij

op de traditionele manier stookt. Met eigen molen om het graan te malen, en eikenhouten vaten om het spul te rijpen. Vast heerlijk allemaal, maar we hebben geen flesje gekregen om dat te bewijzen…Dus verder geen reclame op deze site.

Nicolien en Jasper

Een Colombiaanse broer en zus zijn op zoek naar hun moeder. Daar hebben wij dus een portret van gedraaid. Nicolien Jasper en ik. Soms een buitje, een heerlijke lunch en ongeloof aan de kassa van de supermarkt; 0,96 € voor 3 flesjes en een blikje drinken.

Samenwerken