even een lift

Deze week weer twee dagen gedraaid voor het KRO programma De Reunie. Met Rob kamphues en Hans Duran ben ik twee keer naar het zuiden van het land geweest. Dinsdag met Kitty en donderdag met Niek. En volgende week gaan we weer zuidwaarts. Helaas kan ik over de onderwerpen niet veel kwijt, dan moet eerst de uitzending zijn geweest. binnenkort begint er weer een nieuwe serie van de Reunie.

Voor de Avro ben ik bezig aan een serie over mode, daarover snel meer.

(foto’s: Hans Duran)

Gelukkig was het vandaag prachtig weer. Samen met Hans en Edwin ben ik  naar Amsterdam geweest om daar een filmpje te maken voor de Reünie. We hebben een klasgenoot gevolgd die met veel plezier zijn vak uitvoert, en daarnaast graag een hengeltje uitwerpt. Foto’s zijn zoals gewoonlijk van Hans Duran.

Ik ben nu in het stadje Bowling Green, Ohio. De studenten zijn vertrokken voor de vakantie rond independance day, zaterdag 4 juli. Dus is alles zo goed als uitgestorven. Morgen gaan we naar het Nederlandse gezin dat hier een nieuw bestaan op wil bouwen met een mega boerenbedrijf, en waarvan we de vrouw volgen voor de reunie.

Amerika is in de ban van het overlijden van Michael Jackson.

Voor het programma de Reunie volgen wij meestal bijzondere personen. Zo ook twee weken geleden.

Ik was amper 24 uur daarvoor geland vanuit Miami, als ik weer op weg ben naar het vliegveld. Dit keer was het vliegveld Lelystad. Regisseur Kitty had bedacht dat we gingen vliegen met Piet.

Piet is een buitengewoon aardige man die veel weet van vliegtuigen en het liefst piloot zou zijn geworden op een Boeing 747. Piet is ook wel piloot geworden voor een soort van DHL, tot hij 24 jaar geleden plots schizofreen werd! Sindsdien heeft hij nooit meer gevlogen!

En hoewel er naast Piet een ervaren instructeur zit, hebben Kitty en ik het achter in het vliegtuig niet al te breed als we met horten en stoten het luchtruim ingaan. Piet zelf ziet er ook een beetje angstig uit op de beelden van het minicameraatje dat zijn gezicht filmt. Kitty en ik kijken elkaar benauwd aan en schieten van de zenuwen in de lach. “Jij hebt dit bedacht!” sis ik Kitty toe als ze tegen me zegt dat ze eruit wil. “Maar ik wist toch niet dat het zo erg was?”

Geluidsman Hans staat nog veilig op de grond, hij heeft ook de foto’s gemaakt die goed onze laatste konden zijn.

Later die dag zijn we nog met Piet naar zijn volkstuintje geweest, een vermoeiende dag voor onze gast die nog steeds veel medicatie moet slikken. We merkten aan zijn gedrag en antwoorden dat Piet nog steeds behoorlijk last heeft van zijn geestelijke gesteldheid, en aan het eind van de dag was ik perplex dat we bij hem zijn meegevlogen! Maar misschien is vliegen net als fietsen…

Bij deze wil ik iedereen een heel goede gezondheid en veel voorspoed en liefde toewensen!

Mijn laatste tripje van 2008 bracht mij net voor de kerstdagen naar het wintersport plaatje Engelberg, in Zwitserland. Samen met regisseuse Kitty en geluidsman Pierre op bezoek bij een klasgenoot voor de Reunie.

Nadat wij geland waren op luchthaven Kloten (altijd leuk voor een grap of twee) en met onze huur Saab naar onze bestemming waren gereden, Ja de laatste paar honderd meter toch nog de sneeuwketting monteren! Werden we opgewacht door jeanine, haar man Bas en dochter, een in een bontmuts verstopt meisje met een mini hondje als accessoire.

De reden dat Jeanine door ons gefilmd gaat worden, is dat zij na een aantal succesvolle horeca zaken, haar zakelijke instincten heeft gebruikt in het olie staatje Dubai. Iemand moet toch al die ramen lappen? Heeft ze gedacht, en is als eerste zelf met een emmer en een laddertje begonnen. Maar al snel had ze een imperium opgebouwd.

Al heel snel hebben we in de gaten dat we bij deze Rotterdamse niet veel in de pap te brokkelen hebben. Een restaurant is al gereserveerd, eerst maar eens kennismaken! Omdat we toch niet helemaal tevreden zijn over onze scheefgezakte sneeuwkettingen, zijn we maar achterin de 4 winterbanden aangedreven Mercedes van Bas gestapt. De Toppers waren al eerder aan boord gegaan en knalden vrolijk uit de speakers.

Bovenop de berg, omhult door een dikke mist zaten wij even later om een dampend pannetje gesmolten kaas. Alleen opgeschrikt door een champagnekurk, die uit de eerste van vele flessen die nog zouden volgen knalde! Het werd al meteen een gezellige bedoeling met deze sympathieke nieuwe beste vrienden!

Later, terug in het dal, zijn we nog even naar het hotel gaan kijken dat de familie net had verkocht. Tijd voor een tegenprestatie van onze kant, dus ook maar een fles bubbels laten aanrukken. Omdat het te vroeg was om naar het barretje te gaan waar we later ook nog wilden draaien, zijn we even mee geweest naar het woonhuis. Waar natuurlijk een fles champagne uit een enorme koeler werd getrokken! Vanaf dat moment waren wij niet meer in staat om nog te bedanken…

De volgende morgen zaten we al op tijd aan het ontbijt, ik voelde me nog opvallend goed. We waren dan wel elkaar ondersteunend, maar toch ook nog vroeg in de avond in ons hotel teruggekomen. Vanmiddag en vanavond zouden we met Jeanine gaan draaien, en daarom konden wij de ochtend gebruiken om zelf nog wat te skiën of snowboarden. Dus snel een ommeletje en dan de Berg op!

Geweldig om door je werk even de kans te krijgen van de sneeuw te genieten! Helaas slecht zicht, beetje regen en snel verzurende benen, tja hoe zou dat nou komen? Maar het laatste stuk naar het dal wordt het droog en verdwijnen de wolken zodat we nog een heerlijk stuk tussen de bomen kunnen knallen!

Als we ’s middags met de camera en Jeanine naar boven willen, blijken de liften gesloten wegens te slechte omstandigheden. We wijken daarom uit naar de skischans van Engelberg, want uitgerekend dit weekend is hier  het WK skispringen. Ooit heb ik in Innsbruck bovenaan zo’n schans gestaan, en dan zie je echt hoe stijl en diep dat is! Het was dus indrukwekkend de finalisten hier naar beneden te zien zweven!

Het hoogtepunt voor Jeanine was dat haar dochter in Paris Hilton outfit, door ons natuurlijk ook met de camera gevolgd, omgeven werd door nieuwsgierige tienermeisjes. Die hun handtekeningen boekjes bedoeld voor de skispringers, onder haar neus duwden. ’s avonds nog een jodelende dorpsbewoner gedraaid in het kroegje, maar ons verder keurig gedragen.

Inmiddels zondagochtend, hebben we een interview gedraaid in een met pluche en gordijntjes bekleedde speciale VIP gondel. glaasje champagne erbij, die na de opnamen net zo makkelijk in de sneeuw werd leeggegoten, er is dus voor iedereen een grens! Wel een duur stukje sneeuw…